Miriam Rasch

  • Michel de Montaigne: De melancholie van de wijsheid

    Had Michel de Montaigne in deze tijden geleefd in plaats van in de zestiende eeuw, dan had hij misschien wel een weblog bijgehouden. Want het zelfonderzoek van Montaigne, samengebracht in zijn Essays, had goed gepast bij de open en onderzoekende vorm van een weblog (het was dan het weblog op zijn best geweest). Ook daarin […]

  • Het leven lezen: het innerlijk boek

    In de aanloop naar de Studium Generale-reeks Levenskunst die ik vanaf september ga presenteren, wilde ik een stukje schrijven over de manier waarop literatuur je zelfkennis kan geven. Er zijn zat mensen die niet begrijpen waarom je zoveel boeken zou lezen; wat mij betreft word je een beter mens door te lezen, omdat lezen zelfkennis […]

  • Inspiratie: Antal Szerb

    Soms lees je een boek, ben je er compleet weg van, schrijf je het ene na het andere citaat over, om er een jaar later achter te komen dat je simpelweg niet meer ziet wat je er ooit zo mooi aan vond. Soms overkomt je het tegenovergestelde. De laatste dagen ben ik een beetje inspiratieloos. […]

  • Pragmaticus vs. spervuur

    Ik ging eten bij een vriend, een oud-studiegenoot van het Radboudjaar. Een van de weinigen (misschien wel de enige) uit die tijd met wie ik nog contact heb, hoewel sporadisch. Het leuke van zo’n gedeeld verleden op de Wijsgerige Faculteit, in combinatie met sporadisch contact, is dat een avondje eten vrijwel direct uitloopt op een […]

  • Onverstuurde brief aan Hugo Raes

    Holden Caulfield uit The Catcher in the Rye vertelt hoe hij na het lezen van een geweldig boek de telefoon wil pakken om de auteur op te bellen, of een personage dat als een boezemvriend is geworden. Herkenbaar, zeker als de auteur naar jouw inzicht te weinig waardering krijgt. Nu ben ik zelf niet zo’n […]

  • Rotstukje

    Tweemaal sinds ik met dit blog begonnen ben, heb ik gedacht: ‘Oeh, hij heeft geluk dat ik zo’n beleefd en aardig meisje ben, anders had ik hem genadeloos door het slijk gehaald, voor altijd en eeuwig, met dank aan Google.’ Het is dat ik mezelf voor geen goud wil vergelijken met Heleen van Royen, maar […]

  • Marcel Proust, Tegen Sainte-Beuve

    Inhoud gaat boven stijl, schreef ik. Ik ben meer vent dan vorm. Toch voelt dat niet lekker, want voor je het weet begrijpen mensen je verkeerd en gaan ze je literaire thrillers voor je verjaardag geven. Terwijl één blik op mijn boekenkast genoeg is om te weten dat het mij in de literatuur allemaal niet […]

  • Vorm of vent: taal of mens

    Meer dan een halve eeuw geleden woedde in de Nederlandse letteren de zogeheten ‘vorm-of-vent’-discussie. Er vielen rake klappen (letterlijk). En toch is die discussie nooit helemaal uitgevochten. Of misschien toch wel. Er zijn recensenten die al hun geld op stijl zetten (de vorm) maar er zijn er eigenlijk geen die een goed verhaal (de vent) […]

  • Of Mere Being

    Of Mere Being The palm at the end of the mind, Beyond the last thought, rises In the bronze distance. A gold-feathered bird Sings in the palm, without human meaning, Without human feeling, a foreign song. You know then that it is not the reason That makes us happy or unhappy. The bird sings. Its […]

  • In z'n achteruit het paradijs verlaten

    Ooit ergerde ik me kapot aan mensen die terugkwamen van hun zomervakantie en dan met veel gezucht en gesteun verklaarden liever nooit meer te zullen gaan werken, want de vrijheid, ja de Vrijheid van de Vakantie, dat is je ware. Ik dacht dan aan Hugo Raes’ geniale uitspraak ‘Niemand blijkt zich in vakantieoord vergist te […]