Tag: Dostojevski
-
Koortsdroom: Essay in Tirade
Verschenen in Tirade 485 (2021) Koortsdroom In de krant las ik over een onderzoek naar patiënten die ook maanden na een coronabesmetting nog last houden: ‘Uit de Britse gegevens kwamen twee groepen van hardnekkige klachten naar voren: een groep met luchtwegklachten (benauwdheid, reukverlies, hoest, keelpijn) en daarnaast vermoeidheid, hoofdpijn. De andere groep heeft ook maag- […]
-
Literatuur, liefde, leren, leven: John Williams – Stoner
Het is hier en daar genoemd als een van de ‘beste boeken van 2012’: Stoner van John Williams, een herontdekking uit 1965 en een onwaarschijnlijke bestseller. Onwaarschijnlijk, omdat het een intriest verhaal vertelt van een niet erg memorabel leven. Tenminste, aan de buitenkant is het onmemorabel, want Stoner behoort tot dat genre boeken dat laat […]
-
F.M. Dostojevski – De Grootinquisiteur, uit De broers Karamazov
Over vrijheid en geluk, naar aanleiding van de opvoering van de gelijknamige eenakter met aansluitend discussie, geleid door ondergetekende, op de alumnidag van de Stichting Thomas More, 3 november 2012. Sevilla, zestiende eeuw. Christus is teruggekeerd op aarde, verricht een wonder, wordt opgepakt en opgesloten door de inquisitie. De brandstapel wacht. In de nacht bezoekt […]
-
Hoe een zin te schrijven: Stanley Fish en Dostojevski’s Duivels
‘Zichzelf blijven is het slimst – dat gelooft immers niemand.’ Deze zin komt uit Duivels van Dostojevski en is in al zijn eenvoud fantastisch. Sinds ik het boekje How To Write A Sentence And How To Read One van Stanley Fish las, valt mijn oog vaker op dit soort juweeltjes. Fish is een zinnen-aficionado, en dit boekje zijn evangelie. […]
-
Klassieker: Dostojevski – Aantekeningen uit het ondergrondse
Op 8WEEKLY over vrije wil en determinisme, zelfhaat en haat voor de ander, kortom: Op de bodem van het menselijk bestaan. Waarom lees je? Waar ben je naar op zoek in de literatuur? ‘Ik lees om te zien waartoe de taal in staat is,’ zei iemand met wie ik hierover in discussie was. ‘Ik lees […]
-
Waarom ik zo van Dostojevski houd
Ik hoef maar enkele tientallen pagina’s te lezen in een roman van Dostojevski – Boze geesten in dit geval – om in enkele zinnen te kunnen vertellen waarom ik zo van hem hou. De ambtenaar met een nietszeggend baantje op het Russische platteland werkt ‘met administratieve wellust’. Het is een gewemel van kleurloze types, ‘die […]
-
Fjodor Dostojevski. Mensen zijn dom en slecht
Wat kunnen we leren over ons eigen leven van een negentiende-eeuwse, Russische schrijver, die ter dood veroordeeld werd, op het laatste moment genade kreeg en naar Siberië werd verbannen, die vuistdikke romans schreef over moorden, gepleegd vanuit theorieën die de Nietzscheaanse Übermensch voorafschaduwen? Dostojevski laat ons door zijn schrijven ervaren wat het betekent om te […]
-
De biecht van Ippolit
Al heel lang wilde ik iets schrijven over de biecht van Ippolit, uit Dostojevski’s De Idioot. Tot nu toe heb ik alleen maar omtrekkende bewegingen gemaakt. De epilepsie van prins Mysjkin kwam ter sprake, evenals de waanzin van de doodstraf die Mysjkin van dichtbij heeft meegemaakt, wat hem met Dostojevski doet samenvallen. En ik schreef […]
-
Laatste ogenblikken van een terdoodveroordeelde
De doodstraf achtervolgt me. Niet dat Magere Hein dagelijks met een strop achter me aan rent als een cowboy die een buffel wil vangen. Soms heb je gewoon van die thema’s die steeds weer opduiken – als je geluk hebt zijn het lieve, pasgeboren poesjes, soms de doodstraf. Ik probeerde het te negeren en dat […]