Introvert vs. extravert: Susan Cain

cain

Sinds een paar maanden werk ik in een kantoortuin. Dat is wel even wennen na drie jaar de luxe te hebben gehad van mijn eigen kamer. Natuurlijk, ‘de lijntjes zijn korter’ en het is best gezellig af en toe. Maar geconcentreerd werken is vrijwel onmogelijk geworden. Voor mij althans. Door de inzichtelijke en zeldzaam innemende TED-talk The power of introverts van Susan Cain, begrijp ik beter waarom.

Tegenwoordig zijn het klaslokaal en de werkvloer zo ingericht dat vooral extraverte mensen goed functioneren. Cain heeft het over het nieuwe ‘groupthink‘, de overtuiging dat leren en werken het beste gaat in groepsverband, door samenwerking, brainstorms et cetera. Terwijl introverte mensen nu juist gedijen bij stilte en eenzaamheid. De overtuiging is inmiddels omgeslagen in een vooroordeel: zij die graag de eenzaamheid opzoeken, om een boek te lezen of gewoon na te denken, worden al gauw beschouwd als incapabele mensen – simpelweg omdat sociale vaardigheden het allerbelangrijkst worden geacht. En nee, introverte mensen ontberen niet zozeer sociale vaardigheden, ze hoeven gewoon niet altijd in een sociale omgeving te verkeren. Liever niet zelfs.

Dat vind ik heel herkenbaar. Cain spreekt over de omgeving die volgepropt is met stimulansen. Goed voor de extraverte, minder voor de introverte. Mijn eigen omgeving is inderdaad op de een of andere manier altijd al zo stimulerend zonder enige inbreng van buitenaf, dat ik die er niet ook nog bij hoef te hebben. Stapels boeken die erom schreeuwen gelezen en overdacht te worden, muziek die ik nog moet ontdekken, filmpjes terug te kijken, en niet in de laatste plaats mijn leven dat vraagt om reflectie: laat mij maar zogenaamd stil in een hoekje zitten, ik hou mezelf wel bezig. Mensen leiden alleen maar af. En als ik sociaal wil zijn (wil ik vaak genoeg hoor), dan zoek ik het wel op.

De waarden die Cain tegenover ‘groupthink’ stelt zijn me uit het hart gegrepen: privacy, vrijheid en autonomie. Die scheppen de tijd en ruimte om te lezen, schrijven en denken (drie handelingen die steeds in elkaar grijpen en elkaar versterken, als je er tijd en ruimte voor schept) – en daaruit kan pas inzicht voortkomen.

De laatste tijd heb ik maar weinig tijd gevonden om te bloggen, zelfs te weinig tijd om te lezen (naar mijn zin, ik lees ongetwijfeld nog steeds veel in de optiek van de extraverteling). Daar moet verandering in komen. Cain roept op om de ‘wildernis’ in te gaan, met andere woorden, de eenzaamheid op te zoeken (solitude is in dit verband een zoveel beter woord). Dat klinkt als je terugtrekken, maar dat is het juist niet. Het is hard werken, het is outreach, midden in de wereld staan en zoveel mogelijk tot je nemen en weer naar buiten brengen. Alleen zit ‘het geraas en gebral’ in je eigen hoofd, ook al komt het van een ander. Ik luister naar wat Theo Ploeg schrijft in zijn opbeurende en aanstekelijke blog Doe wat je zegt. Bij deze!

Als je je ook een onbegrepen introverteling voelt of mensen zoals mij een beetje raar vindt, kijk dan vooral naar Cains TED-talk. Of lees haar artikel The Rise of the New Groupthink bij de New York Times. Susan Cains boek is getiteld Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking. De vertaling Still komt binnenkort uit bij de Arbeiderspers.



Geplaatst

in

door

Tags: