Richard Sennett: verhaal zonder ontknoping

Maar als je een gewone werknemer bent, moet je je stem vinden. Dan moet je, zoals onze voorvaders uit de Renaissance, principes van continuïteit en eenheid vinden in de manier waarop je je concrete ervaring vertelt.

‘Stem’ is zowel een persoonlijk als een sociaal vraagstuk. Fragmentarische ervaringen in de tijd bijeenhouden vereist het vermogen een stap terug te doen van de verwondende of desoriënterende macht van iedere gebeurtenis. Je stem vinden vereist het nemen van enige distantie ten opzichte van het onmiddellijke. Louter uitlevering aan het ogenblik verzwakt je stem.

(…)

Als ik een kenmerk moest noemen van die dragende, verschillen registrerende stem, dan is dat het afwijzen van het zoeken naar een ontknoping in iemands eigen levensverhaal. Er is continuïteit aangebracht, die de verschillende gebeurtenissen door omvang en context met elkaar verbindt, maar de persoon wiens stem mondig is geworden, verwacht geen catharsis, geen plotselinge, verblindende openbaring van heelheid.

(…)

Op dezelfde manier vereist een humane zienswijze ook nu de omarming van het toeval en de breuk. Humanisme verwijst deels naar het besluit van het zelf om continuïteiten te maken van die slecht passende stukjes ervaring, door er zowel in als buiten te staan.

Richard Sennett in De Groene Amsterdammer, ‘De mens als werk in uitvoering’ (25 november 2010, 134/47)


Geplaatst

in

door

Tags: