Wie onlangs Connie Palmen en Saskia Noort bij De Wereld Draait Door zag, moet wel hebben gedacht dat literatuur toe is aan zelfmoord. Ofwel, mocht je een literatuurliefhebber zijn, zelf er een eind aan hebben willen maken. Want noch met Noort, noch met Palmen en zeker niet met tafelheer Hugo Borst wil je geassocieerd worden (een associatie met Matthijs is nooit weg). En meer keus was er niet: het is de egotripperij van Palmen, die zichzelf de beste schrijfster van Nederland vindt en moet leven in een permanente verstandsverbijstering als ze echt gelooft dat ze nog nooit slecht besproken is. Of de getoupeerde pony van Saskia ‘ik geef de mensen waar ze om vragen’ Noort.
Het enige positieve aan het item is dat het boze reacties oproept (ik ben niet de enige die weigert te kiezen tussen twee ‘nietsnutten’). Zo stond in de NRC een stuk van Paul Brandt. Ook bij hem is deze doorgedraaide wereld in het verkeerde keelgat geschoten. Vooral van Palmen had hij meer verwacht (best merkwaardig, gezien het feit dat Connie Palmen nu eenmaal Connie Palmen is):
Hoe mooi was het geweest als zij voorbeelden had gegeven als: lees nu in plaats van Saskia Noort eens Bert Natter of Marja Pruis. Laat Heleen van Royen eens liggen en pak eens een boek van Robert Vuijsje. Moet je eens zien hoe sterk die nieuwe generatie literatoren voor de dag komt. Dat deed Connie Palmen niet. Haar literaire pronkbeelden, behalve zichzelf (sic), waren Gerrit Komrij, Cees Nooteboom en Harry Mulisch. En dat is nota bene haar eigen vriendengroepje, haar eigen literaire borreltafel!
Scroll nu gauw naar het einde van het artikel, om erachter te komen wie Paul Brandt eigenlijk is:
Paul Brandt is hoofdredacteur van Nijgh & Van Ditmar, dat o.a. werk van Robert Vuijsje, Marja Pruis, Arnon Grunberg en Simon Vestdijk uitgeeft.
Zijn literaire pronkbeelden, behalve zichzelf (sic), zijn Marja Pruis en Robert Vuijsje. En dat is nota bene zijn eigen vriendengroepje, zijn eigen literaire fondslijst!
Zo wordt het natuurlijk nooit wat.
Lees in het kader van literaire inteelt ook een verslagje van een miserabele avond over recensenten bij Spui25.