Jarig weblog: op naar de volgende twee jaar!

jarig

Bloggen is een manier om de rode draad van je gedachten te ontdekken. ‘Hoe kom je erachter wat belangrijk voor je is? Misschien wel door opmerkzaam te zijn op herhaling.’ Zo schreef ik een week geleden. Inmiddels blog ik alweer meer dan twee jaar en staan er meer dan 250 stukjes online.

De laatste maanden ben ik aan het nadenken welke kant ik met mijn blog op wil. Na twee jaar stukkies typen, is het tijd om er meer richting aan te geven. Wat voor richting? Dat is te zien in de titel die in je internetbrowser staat: Miriam… blogt – Filosofie en literatuur voor het leven.

In alle stukken die ik lees over bloggen, staat het opnieuw: je moet je specialiseren, één onderwerp kiezen, de niche vinden waar je expert in bent of kunt worden. Voor mij is dat: een persoonlijke omgang met literatuur en filosofie. De zoektocht naar zelfkennis en levenskunst, via het boek. Dat is geen hobby, maar noodzaak.

Betekent dat dat er minder kattenblogjes en feeststukkies zullen komen? Ja. De toekomst van het bloggen ligt bij kennisoverdracht. Weliswaar in een persoonlijke, individuele stijl – het is ‘kennis uit de eerste persoon’, opgeschreven van mij naar jou en soms weer van jou naar mij terug – maar met een algemene waarde die boven het particuliere uitstijgt.

Schrijven is een manier om sluimerende ideeën onder woorden te brengen en vorm te geven. Ook herken je patronen die in de loop van de tijd ontstaan – patronen die zonder het schrijven zouden wegzinken in de vergetelheid. Of zelfs niet zouden bestaan.

Susan Sontag schrijft in Reborn, de uitgave van haar vroege dagboeken: ‘Superficial to understand the journal as just a receptacle for one’s private, secret thoughts – like a confidante who is deaf, dumb, and illiterate. In the journal I do not just express myself more openly than I could to any person; I create myself.
The journal is a vehicle for my sense of selfhood. It represents me as emotionally and spiritually independent. Therefore (alas) it does not simply record my actual, daily life but rather – in many cases – offers an alternative to it.’ (31 december 1957)

Dat vind ik mooi (en ik zou dus niet zeggen: ‘alas’!). Schrijven is niet registreren, maar creëren. Soms lijkt het alsof je gewoon onder woorden brengt wat er al is, in je gedachten, in de wereld, in boeken. Maar dat is niet hoe het werkt: tijdens het schrijven ontdek je dingen, belangrijke dingen. Dingen die je gedachten en de wereld vormgeven. Met een variatie op Sartre (‘de existentie gaat vooraf aan de essentie’) zou ik willen zeggen: ‘Het schrijven gaat vooraf aan het beschrevene.’

Er zijn online natuurlijk enorm veel nuttige blogtips te vinden. Mijn drie blogvoornemens voor de komende twee jaar, geïnspireerd op recente artikelen:

1. ‘Zoek uit hoe je de onderwerpen waarin je de meeste expertise hebt te gelde kunt maken en schrijf er een ‘asset’-verhaal over.’ Uit: Schrijf artikelen die over jaren nog worden gelezen!
2. ‘Concrete tips met een optimistische toon (Zo kan het ook!).’ Uit: Bepaal het speelveld, win de wedstrijd
3. Mik op het hoogste, er zijn al genoeg mensen die gaan voor doorsnee. Zie: Een onrealistisch doel is de sleutel tot blogsucces

Mijn onrealistische doel: Verbeter de wereld, begin bij je blog.

Bij mijn eerste verjaardag stelde ik een ‘declaration of bloggyness’ op: 10 keer over een jarig weblog. Met de tien punten ben ik het grotendeels nog eens. Alleen weet ik niet wat ik van de commentfunctie moet denken. Ik heb het gevoel dat het einde van de comments op blogs in zicht is. De reacties zijn te versnipperd: mensen reageren via allerlei kanalen (twitter, facebook, e-mail). Ik ben natuurlijk blij met elke reactie die er komt, laat dat gezegd zijn.

PS: lees ook nog even mijn recensie van Bloghelden: Petite histoire van de Nederlandse blogosfeer


Geplaatst

in

door