Mannenkettingen zijn chick-magnets, schreef ik. Toch vond ik de mannen met kettingen van Alberta Cross niet erg sexy. Wat heeft dat alles met de klokkenluider van de Notre Dame te maken? De mannenkettingen, gemaakt van een leren veter en een haaientand, horen misschien vooral bij de jeugd. Bij van die lange slungels die in gedachten een kop kleiner zijn, door de werkelijkheid voorbij gespurt. Dus hangen ze een beetje voorover. Jongens met kettingen die voorovergebogen staan, met bolle schouders: zie daar die twee van Alberta Cross. Dat gold zeker voor de gitarist, gebogen over zijn instrument, wiens haar zelfs over het voorhoofd tot aan de kin hing, als een spiegelbeeld van de schouders, als een spiegelbeeld van Cousin It.
Ik moest denken aan Marjorie, het Franse meisje uit America’s Next Top Model. Franser krijg je ze niet, zeker in contrast met de schreeuwerige, assertieve, hoochie chicks uit Florida en de Bronx. Marjorie is niet mager, maar petite, heeft heel kort plukhaar, lange armen en benen die onhandig uit haar lijf steken, een schattig accent en een groot minderwaardigheidscomplex. Desondanks is ze een van de grote kanshebbers op de titel.
Deze week kregen de modellen in spe de opdracht hun signature pose te ontdekken. Voorheen ging het altijd om de signature walk – de manier waarop je over de catwalk banjert is jouw identificatiebewijs, en dat loopje is idealiter uit duizenden te herkennen. Nu dus de signature pose. Wat is je sterke kant, je ogen, je benen, je handen? Je surfer look, je beweeglijkheid, je sexy vormen?
Marjories sterke kant: de klokkenluider van de Notre-Dame.
Ze kwam er zelf mee, toen ze richting Tyra hobbelde als een lappenpop. (‘Weet je,’ hoorde ik naast me, ‘zij doet me wel een beetje aan jou denken. Jij kan ook zo lekker onhandig doen, jij kan ook zo lopen.’ Ah, merci! Ik doe denken aan de klokkenluider van de Notre Dame!) Hoe kom je erop? Goed, Marjorie is Frans. Maar er zijn ook Fransen als Juliette Binoche of Brigitte Bardot. Als ze voor de camera gaat staan als de klokkenluider van de Notre Dame begrijp je het opeens: door de rug te krommen en de schouders bol te maken ontstaat iets wat niets meer te maken heeft met een foto zoals in de Wehkamp-catalogus, namelijk kunst.
Kunst, niet alleen vanwege de mooie, grillige vormen van haar dunne lichaam. Ook omdat Marjorie haar zwakke kanten weet om te buigen (letterlijk), omdat ze haar onzekerheid benoemt en een weinig flatterende naam geeft (in het Engels is het nog erger: Hunchback). De andere meiden staan erbij te ginnegappen, maar ze zien heus wel dat hier iets gebeurt dat aan hen voorbij gaat. Iets wat ze niet begrijpen, iets Europees.
Zo zie je wat ANTM de mens allemaal kan leren over de mens.
Terug naar de voorovergebogen jongens. Alberta Cross, hoewel een goede band, is ook een onsexy band. Ik moest steeds denken aan de klokkenluider van de Notre Dame. Is deze redenering ook terug te volgen? Is Marjorie ook onsexy? En zo ja, kun je als onsexy model kans maken op de titel Next Top Model? Blijkbaar. Toch hebben die jongens met zo’n kromme rug ook wel iets aantrekkelijks. Misschien niet zozeer aantrekkelijk, maar wel aandoenlijk. Een onhandig lichaam dat niet helemaal past.
Een onhandig lichaam dat niet helemaal past: daar herken ik me wel een beetje in. Dus doe mij die titel maar.